มีเรื่องเล่าว่า ในสมัยพุทธกาล สมเด็จประสัมมาสัมพุทธเจ้าได้เสด็จมาโปรดเวนัยสัตว์ในสุวรรณภูมิพระองค์ได้เสด็จไปในที่ต่างๆ จนกระทั่งมาถึงดอยถ่ำหลวง จึงได้ประทับรอยพระบาทไว้เชิงลาดดอยถ้ำหลวง จะได้เป็นที่สักการะของมวลมนุษย์ทั้งหลาย ซึ่งรอยพระบาทยังปรากฏอยู่จนถึงทุกวันนี้ และมีคนนำข้าวนึ่งใส่ก่องข้าวไปถวาย พระองค์ทำนายว่าต่อไปจะมีคนมาสร้างหมู่บ้านสร้างวัดที่ราบลุ่มแห่งนี้ จะมีที่ทำนาอันกว้างใหญ่ จึงตั้งชื่อไว้ว่า “ ทุ่งหลวง ”
ต่อมาได้มีพระภิกษุรูปหนึ่งชื่อ ครูบาเมรินทร์ นำชาวบ้านมาจากไหนไม่ปรากฏ ชักชวนกันมาสร้างวัดขึ้นเพื่อให้เป็นที่ยึดเหนี่ยวตามหลักพระพุทธศาสนา มีการสอนหนังสือล้านนา และเริ่มก่อสร้างถาวรวัตถุเช่น กุฏิขึ้น เมื่อครูเมรินทร์มรณภาพลงก็มีครูบาสุยะ ครูบาปวน ครูบาเมา ซึ่งได้มีการสอนหนังสือไทยด้วยต่อมาพระอธิการดวงตา จันทิมา เป็นเจ้าอาวาส จึงได้พัฒนาสร้างวิหาร สร้างศาลาการเปรียญ กุฏิ กำแพง ตามลำดับ และยังสร้างโรงเรียนในที่ธรณีสงฆ์อีกหนึ่งหลัง และยังมีเจ้าอาวาสดังนี้
พระอธิกาสร้อย จารุวัณโณ , พระอธิการประสิทธิ์ ปภัสสโร , พระอธิการถวิล ธัมมจาโร , พระอธิการศรีพรรณ สิริมังคโล , พระใบฎีกาบรรดิฐ์ ญาณวีโร , พระอธิการยุทธนา ฐิตพโล ตามลำดับ วัดจึงมีความเจริญสืบต่อมาจนถึงปัจจุบัน
